Brisbane: vervolg

Dinsdag 13 november 2001

Moreton Island komt dichterbij

Ik begrijp John (van de Moreton Island tour) wel. Dit is zijn thuis.

John (een echte bushman) heeft geen vaste woonplaats, hij verblijft in zijn swag (*) op het eiland, dat is zijn thuis. Hij heeft 1 paar schoenen - voor als hij de kroeg in gaat.

(*) opgerold matras - waterproof - en slaapzak in 1 waar je in kunt slapen.


Met de speedboat worden we naar het eiland gebracht.

This is life !

(Op een onbewoond eiland)


 

 

 

 

 

 

Lise was het met me eens "this is life"


Dinsdag 13 november 2001

Op het eiland gingen we sandboarden. Erg leuk. Alles werd natuurlijk weer nauwkeurig op film vastgelegd.

Daarna hadden we een heerlijke lunch op het strand, ik heb nog nooit zo'n lekkere bbq gehad. Echt eens wat anders. Alleen om het eten zou ik de tour al aanbevelen! Ook tijdens het camperen vorige keer op het eiland had John meer dan lekker voor ons gekookt.

 

 

 

 

Ook het sandboarden wordt door de crew vastgelegd.

Uitzicht vanaf een zandduin

Even op ´t eten letten, niet op ´t meisje :-)


Na de lunch mocht je in de 'tube' (een opblaasbakje) achter de speedboat en werd je met een enorme snelheid over het water gesleurd. Geweldig, fun verzekerd! Vervolgens stond sea-kayaking en snorkelen op het programma. Dolfijnen en turtles hebben zich laten zien.

Turtle

En nog een schildpad


 

 

 

Terwijl iedereen druk bezig is met sea kayaking, snorkling en het ontdekken van het ship wreck, vermaakt ik me met een VB´tje (Victorian Bitter, een nationaal biermerk).

 

 

 

Aan het einde van de dag terug naar het vaste land. Hier kijk ik nog vrolijk, maar later werd het toch wel wat minder door de hevige wind die opstak.

Aan het einde van de dag stak er een flinke wind de kop op en werd het zeilen vrij 'heftig' (ik vond het meer 'angstig'). Ik moest echt uitkijken dat ik niet van de boot afviel, ik heb me nog nooit zo krampachtig ergens aan vastgehouden, alsof m'n leven ervan af hing.

 

 

 

 

 

 

Het is mijn hoed, mijn sarong en mijn rok, maar... ik ben het niet.

 

 

 

 

 

 

Lise dus.........

 

 

 

Je kunt ´t niet goed zien, maar de boot hangt echt scheef. Lise houdt zich krampachtig aan de tafel vast.

 

 

 

idem

 

 

 

 

Het einde van de show wordt aangekondigd.

Na zonsondergang kwamen we aan in de haven. Dit was een absolute top-dag! Kan het echt iedereen aanbevelen.

Van deze dag heb ik meer foto's gemaakt (een heel rolletje film om precies te zijn) dan de hele Oostkust samen (Fraser Island, Whitsundays en Cairns)..

 

4 December a.s. komen we in de uitzending, ik ben erg benieuwd wat er nu werkelijk wordt uitgezonden. Er is zoveel gefilmd en wat zenden ze uit en wat laten ze eruit? Leuk om dit een keer van dichtbij mee te maken.


Zondag 18 november 2001

Hoe kom ik aan de drank en een enthousiast verhaal over backpackers

 

Gisteravond hadden we een "girls nite out" - de meiden de ene kant op, de jongens de andere kant op. Voor de verandering konden Lise en ik eens samen uit - Ken zou op het hostel passen. Het leuke van uitgaan met Lise en mij is niet dat we zo leuk zijn, maar dat we veel drank voor niets krijgen. Lise is er wat beter in (vooral als ze wat alcohol op heeft) - ze stelt ons voor als 'de managers van' en vertelt hoeveel mensen we meegebracht hebben. En voila, de drank begint te vloeien.  Corinne wist ons op deze manier ook vaak gratis binnen te krijgen. Is het gezegde niet 'brutalen hebben de halve wereld'??

Foto Claudine - Lise - Manon - Jo - Anne - Donna Marie - Sinead>>

 

Maandag 19 november 2001:

Het bijzondere, leuke (???) van reizen is dat je zoveel weirdo's tegenkomt.

 

Momenteel verblijft er een jongen in het hostel die volgens ons zwaar aan de drugs is. Bovendien is hij enorm smerig en stinkt hij heel erg, echt heel erg (er hangt een enorme poeplucht om hem heen). Iedere keer nadat hij in de receptie is geweest, spuit ik met luchtverfrisser anders val ik accuut flauw van de stank. Gelukkig ging hij in op het fruitplukbaantje dat ik hem aanbood (7 uur met de bus hier vandaan..)

 

Ook is er een meisje (ze zouden een leuk koppel kunnen zijn) die er zo ranzig uit ziet. Onbewust houd ik automatisch m'n neus dicht als ze bij me in de buurt komt. Haar huid is zo vaal, zo grijs en ze draagt vieze lange vlechten. Volgens ons werkt ze in een nachtclub (wie wil naar haar kijken/aanraken??). Vanmorgen kwam ik de meisjesdorm in en ik keek tegen een hele grote vieze blote kont aan - heel smakelijk.. not! Moet ik nu echt gaan vragen of ze alsjeblieft ondergoed wil gaan dragen??

 

Net als de long-termers, of ze alsjeblieft hun kamer willen opruimen, want nieuwkomers schrikken zich te pletter van de rotzooi en willen niet in de kamer blijven. Het kost me heel veel overredingskracht hen in de kamer te laten blijven, maar alleen nadat ik beloofd heb dat de kamer opgeruimd zal gaan worden. Dus ga ik de mensen - net als hun moeder thuis - vragen of ze hun kamer willen opruimen..

 

Vanmiddag had ik een telefoontje. Geen begroeting, alleen "I need to be picked up". O. Wat is je naam? Hij stond niet geboekt. Hij had ook niet geboekt. Vroeg ook niet of we wel een bed vrij hadden, daar ging hij gewoon van uit. En ook een double voor een couple. Sure. We waren vol, op 1 bed na. Ik weigerde hem op te halen, hij kon best lopen. Ik doe niet aan 'demandings', bovendien is hij eerder in het hostel geweest en weet hij heel goed waar hij het hostel kan vinden. Hij kwam 2 uur te laat (5 minuten loopafstand) en Lise heeft hem eerst een kwartier laten wachten om hem vervolgens in onzekerheid te houden of het bed nog vrij was. (0 - 1).

 

Net als een aantal longtermers die een bbq verwachten: 'is er free bbq vanavond?', zodat ze geen boodschappen hoeven te doen. De short-termerszijn het leukst - die zijn verrast, dankbaar om een gul gebaar 'wat, gratis?'.

 

Net als de mensen die ons voor 'stupid' uitmaken omdat we geen creditcard accepteren (dit om de reden dat bp'ers ongeldige creditcards gebruiken en daar kom je pas achter bij het incasseren - vaak nadat de bp'er al vertrokken is).

 

Net als de bp'ers die klagen dat we een deposit vragen ("krijg je terug bij vertrek") voor servies en dekbed (dit omdat het anders dus meegenomen wordt). Net als de bp'ers die een matras in de auto wilden krijgen, en toen dit niet paste een mes wilden gebruiken om het matras bij te snijden. Ken (eigenaar) sloeg het tafereel slaande en vroeg of hij kon 'helpen'..(sure) (not.)

 

Net als het koppel dat ons een lijst met 'te-boeken-hostels' gaf, in de juiste volgorde te bellen aub - heel demanding. Het is een service dat we het volgende hostel boeken (naamsbekendheid bij andere hostels), niet dat we hun volledige trip samenstellen..

 

Net als de niet engels-sprekende Fransman. Hij verbleef in het YHA hostel over-the-road. Of we een bed vrij hadden. Voor weirdo's hebben we geen plaats "nee, sorry fully booked". Volgende dag stond ie weer in de receptie. 

Same story. De dag erna had ik hem en hij begon vervelend te worden. Volgens hem had het YHA hem bij ons ingeboekt - hij stond er zelf bij toen het telefoontje gepleegd werd. Sure. Ik gooide het op Donna - dat het haar eerste dag was en waar mensen werken (de eerste dag) worden fouten gemaakt, nietwaar? (Donna verving ons toen Lise en ik de zeiltrip naar Moreton Island maakten). Kapotte grammofoonplaat-theorie. Na een half uur schreeuwen verliet hij eindelijk de receptie en kon ik weer opgelucht ademhalen (ondertussen had ik al wat grote jongens gevraagd standby te staan - of ze naar boven wilden komen rennen zodra ze mij zouden horen schreeuwen). De Fransman kwam terug en wilde het hostel zien. Ik beriep mij op het bordje 'no visitors past this point', dit argument werkte voor 5 minuten. Hij vond dat hij toch het hostel moest kunnen zien - zien waar hij zou komen logeren. 

Ik kon moeilijk zeggen 'maar je gaat hier helemaal niet logeren, nooit, al hebben we alle bedden vrij'. Ik ben hem gevolgd door het hostel, kijkend of hij naar 'mogelijkheden' zocht om 's nachts terug te komen. Wat ik niet begrijp - meestal voel je als je niet welkom bent. Waarom wil hij dan toch perse in dit hostel verblijven? Als mij zoiets duidelijk was zou ik geen seconde langer in het gebouw willen blijven.

 

Net zoals de idioten die zittend op een plastic stoeltje het zwembad in springen. Zijn ze helemaal gek geworden?? Toen ik later terug kwam om te zien of ze zich gedroegen, vond 1 het leuk om 'bommetje' te doen, de rest volgde. "Leuk he, meisje van de receptie helemaal nat". Ik kon niet voorkomen dat ik al hun kleding (incl. schoenen) in het water moest gooien. (1 - 1).

 

Net zoals de jongen die regelmatig een vriendinnetje liet slapen. Mag niet, kost 10$ (voor kosten als douchen, toilet, enz. en als 'straf' - vreemden zijn gewoon niet toegestaan in verband met de (inbraak-, diefstal-) veiligheid. Regels zijn regels. Punt). Hij dacht dat ik een grapje maakte, dat 'meisje kan me toch niets als ik het geld niet geef'. Hij vond zichzelf zo grappig, moest vreselijk om de situatie lachen. Totdat hij uitcheckte en ik zijn deposit niet terug gaf. Hij vond het toen een stuk minder grappig, schudde nog eens zijn hoofd, dat had hij toch echt niet van mij verwacht. (Wederom 1 - 1)

 

Net zoals de eigenaar van hostel A in Brisbane. Een koppel had in hostel B in Surfers Paradise een 'runner' gemaakt (betaalachterstand van 2 weken en zonder te betalen vertrokken. Meestal bellen we de hostels in de volgende plaats om te waarschuwen). Hostel B had ons gewaarschuwd. Eigenaar van hostel A belde mij op om ons in het complot te betrekken: het koppel had bij hem geboekt en hij had hen op het Transit Centre laten staan. Toen zij terug belden, had hij gezegd 'dat hij volgeboekt was, maar dat hij hen in de Yellow Sub had ingeboekt'. En of ik ze vervolgens dan ook zou willen laten staan. Dit hele telefoongesprek ging gepaard met een hysterisch gelach - hij was helemaal wild van het complot dat hij bedacht had.

Hij vond het een stuk minder grappig toen ik vertelde waar het op stond ('dat als ze mij zouden bellen, ik eerlijk zou zeggen dat ik ze niet zou nemen, omdat ze een runner gemaakt hadden'. Zo moeten ze zich toch stom voelen als ook in Brisbane bekend is wat ze gedaan hebben??). Overigens is het idioot om een betaalachterstand van 2 weken te accepteren.

 

Gelukkig zijn er ook heel veel leuke bp'ers en zijn deze in de meerderheid!

 

Zelf doe ik ook wel stomme dingen hoor en ik ben niet kinderachtig om dit achter te houden..

Zoals die zeer mooie duitse jongen die bij mij incheckte. Hij had niet genoeg geld bij zich om voor de nacht te betalen, maar we waren overeen gekomen dat hij die avond naar de bank zou gaan en me daarna zou betalen. 

Hij vond nog wat geld en kon toch wel betalen. Ik pak het geld aan, schrijf het op, stop het in de lade, pak de sleutel en zeg nogmaals dat hij me later kan betalen. Waarom kijkt hij zo raar, dat hadden we toch afgesproken?? Niet te geloven, in amper een halve minuut later was ik al vergeten dat hij betaald had.. Ach, ook een manier van 'geld maken', niet?

 

Over het algemeen weet ik van alle 50 mensen de voornaam, land van herkomst en in welk bed ze slapen. Van ongeveer de helft weet ik ook nog of ze naar 'boven' of naar 'beneden' gaan (ja, ik zou me met meer belangrijke dingen kunnen bezig houden..). Toch lukt het me om een vraag te stellen alsof ik 'm voor de eerste keer stel (Alzheimer in aantocht??). Iemand die me vraagt de airportbus te boeken omdat hij/zij naar New Sealand vliegt, kan ik rustig vragen 'international or domestic flight?'..