Brisbane

Maandag 22 oktober 2001

Het weer is heerlijk, warm en zonnig. Na drie dagen beach (waar anders dan op Stradbroke Island?) ga ik vanmiddag beginnen met werken (onafgebroken shift van maandagmiddag 2pm tot woensdagmiddag 2pm, welcome back again..). 

De komende periode zal ik weinig schrijven, maar jullie wel op de hoogte houden van mijn belevenissen. Ik zal weer wat actiever gaan schrijven als ik weer in beweging kom (o.a. naar 'beneden', Byron Bay enzo). 

Toch zal ik jullie niet helemaal van informatie onthouden, zoals onderstaande situatie:

Gister lag ik op het strand van Stradbroke Island en een kilometer rechts en twee kilometer rechts kon ik pas eens de eerste mensen onderscheiden (dat is wel iets anders dan Benidorm of Zandvoort op een mooie dag..). 

Terwijl ik in de zee stond, zag ik op vier meter afstand een donkere vlek voorbij zwemmen - dolfijnen! 

Helemaal alleen gevonden! Ik bedoel, ik heb wel eerder dolfijnen gezien, maar dat was zo toeristisch. 

In Monkey Mia (Westkust) sta je met 200 anderen 's morgens om 6 uur de dolfijnen op te wachten en op Moreton Island met niet minder dan 600 man op de uitkijk. 

En nu was ik alleen met twee dolfijnen. Ze kwamen niet voor mij, ik had geen visjes voor ze te eten zoals in bovenstaande beschreven situatie, maar ze zwommen gewoon voorbij.

Donderdag 1 november 2001

Werken in de Yellow Sub

Deze baan in het hostel is zo veelzijdig. Ik ben receptioniste, telefoniste, administratief medewerkster, bankier, schoonmaakster, algemeen regelaar, moeder, intercedente, buschauffeuse, party organisator, socializer, automonteur, probleemoplosser, enz. enz. Echt heel veelzijdig en dat maakt het zo leuk.

Vorige week woensdag hadden we 'free pizza nite'. Dat kost niet zoveel energie - je bestelt wat pizza's (20 stuks) en zorgt dat iedereen wat pizza krijgt (en niet de 'long termers' meer dan de 'short termers', zoals het meestal gaat).

Afgelopen zondag hebben Lise en ik een 'international nite' georganiseerd, wat meer energie kost. Deze avond hield in dat iedereen (die mee wilde doen) een gerecht uit eigen land zou klaar maken voor de andere nationaliteiten. Nu moesten wij ervoor zorgen dat er ook daadwerkelijk gekookt zou gaan worden - vaak zijn mensen "in" voor een party, maar als het er werkelijk op aan komt.. In totaal waren er 8 verschillende nationaliteiten en 30 eters. Het was een groot succes! Er werd heerlijk gegeten van de verschillende gerechten. Natuurlijk was NL vertegenwoordigd met de hutspot. UK ging voor de mashed potatoes en sausages, Canada vertegenwoordige pancakes met maple sirup en Duitsland zorgde voor het dessert. 

We hadden voor wijn gezorgd, voor 3$ onbeperkt wijn zuipen, wat ook flink gedaan werd. Eigenlijk had ik ook foto's van de dag erna moeten maken, toen iedereen wat lamlendig in het hostel hing bij te komen van de zware hang over..

Gisteravond hadden we 'free bbq nite' en dat was een nog groter succes, iedereen deed mee! Meestal is het een percentage van 65 % dat mee doet aan de bbq, nu was het 100%. 

In plaats van ordinaire worstjes, simpele salade en wit brood, hebben we uuuren in de keuken gestaan. Pumpken, mashed potatoes with vegies , heerlijk zelfgemaakte jus, verse groenten en kippenpoten. Gelukkig kregen we hulp van Tom (UK) en Jimmy (NZ) die ons ook bij de international nitegeholpen hadden, evenals twee meiden uit Schotland. Zonder hulp is het bijna niet te doen, maar dat is ook de opzet - door mensen (vrijwillig of niet..) te laten helpen, moet er gesocialized worden en dat is precies waarom Ken geld uit geeft aan 'free barbies'. En daarom was het gister zo'n succes, omdat iedereen met iedereen zat te socializen, ook na de maaltijd (meestal taaien de 'long termers' af zodra hun buik is volge(vr)eten). 

Daarna ging een grote groep naar de bar in het hostel aan de overkant van de straat, waar het elke woensdag karaoke is. Wat erg vermakelijk is om te zien. Meestal gaan Lise of ik (afhankelijk van wie er geen shift heeft) mee om gratis bier te regelen. Per 5 mensen die ik meebreng, krijg ik eenjug of beer, gisteravond waren dat drie jugs. En ik krijg per 'hoofd' 1$ aan drank wat ik zelf mag opdrinken. Dat was gisteravond dus 15$, maar dat heb ik verdeeld over de groep, ik hoef niet zo nodig stomdronken te worden.

Morgenavond is er 'killer pool', waarvan ik niet weet wat het inhoud, maar dat weten de mannen wel. Het gaat in ieder geval om poolen en veel drank (hoe meer drank, hoe 'leuker' het is om pool te spelen..). Daarover vast meer.

Soms moet ik om mezelf lachen - hoe ik met alle verstand van de wereld (dus niet) de bus sta te checken. Elke dag water en olie checken en bijvullen, dat vind ik al heel wat. Banden checken en wat al niet meer. Ik heb in NL nog nooit iemand (ouders/vrienden) dat elke dag dat zien doen.

Vaak voel ik me intercedente, hoe ik voor veel mensen in het hostel een baan regel. Als er weer een werkgever belt die de volgende dag zoveel personen nodig heeft om te werken. Uitzoeken wat het werk inhoudt, voor hoeveel uur/dagen, hoeveel het betaalt, waar het is, enz. zodat ik de juiste personen kan regelen en naar de juiste bestemming dirrigeer. Momenteel is er zelfs meer werk dan mensen, dus regel ik ook werk voor mensen in andere hostels!

Natuurlijk gebeuren er ook wel minder leuke dingen. Zoals de NLse jongen die door de dokter werd gebeld en onmiddelijk terug moest komen. Judy vroeg of ik met hem mee wilde, want de jongen was te ziek om alleen te gaan. Zitten we samen voor de arts - zegt deze dat de jongen Pfeiffer heeft! Op zo'n moment schrik ik heel erg en ben ik misschien egoistisch - "o jee, als ik het maar niet krijg.. Nee, ik heb hem niet aangeraakt en nee, hij heeft niet in m'n gezicht gehoest". Terug in het hostel meteen maatregelen nemen - we hebben hem een eigen bed gegeven in een rustig hoekje, eigen hand- en theedoeken zodat hij niet anderen kan besmetten, enz. enz. En zorgen dat anderen er geen lucht van krijgen anders breekt er paniek uit. Ik vond het heel zielig voor de jongen, hij was nog maar 5 weken in Oz en is nu naar huis gevlogen.

We waren het voorval nog niet te boven, of een meisje dat net had uitgecheckt kwam ons na kappersbezoek melden dat ze hoofdluis had... Dus kamer ontruimen, ontsmetten, matrassen wassen en alle hostelwas de komende weken met desinfecterend middel wassen (er zijn geen anderen besmet, dus allemaal gewoon blijven komen naar dit hostel!).

Eergister nacht weer een vervelend voorval waar ik niet op in ga, maar wat er op neer kwam dat iedereen een nieuwe code van de front door moest hebben. Daar gaat heel wat organisatie in zitten, want je wilt niet dat je mensen vergeet de nieuwe code te geven en ze 's nachts thuiskomen en het hostel niet in kunnen. 

Dit speelde zich ook tijdens mijn shift af en ik heb het project heel effectief geleid, al zeg ik het zelf. Ik denk dat dit allemaal goede oefeningen zijn voor als ik terug in NL het bedrijfsleven in ga. En ach, het houdt me bezig en het werk afwisselend..

Vrijdag 2 november 2001

Ik werk 7 shifts een week en heb maar 1 vrije dag en juist op deze vrije dag ben ik gaan werken.. Deze keer niet in het hostel, maar bij iemand thuis: verven. 

Nu vind ik verven leuk (al zijn er grenzen) en vind ik het leuk om bij een Australier binnen te kijken, de belangrijkste reden was dat deze job 20$ per uur betaalde! Ik heb de mevrouw maar niet verteld dat 10$ backpacker tarief is..

Veel huizen in buitenwijken staan op palen en er zijn mensen die de 'lege' ruimte onder het huis dichtbouwen. Ook deze mevrouw had deze ruimte dicht laten bouwen en er meerdere kamers van gemaakt. Een van de kamers mocht ik verven, vers hout! Dat is eens wat anders dan een hostel verven. 

De mevrouw begon met alles te laten zien wat ze in de kast had wat betreft verf equipment. Zo kwam ze met een stokje aanzetten waar ik m'n arm op kon laten rusten als deze vermoeid zou raken.. toen wist ik al 'hoe laat het was': gewoon laten kletsen.

Ik begon met verven met oude verf en een oude kwast (maakt strepen!) maar gelukkig ging ze gauw nieuwe verf halen. Na enige tijd verliet ze het huis en liet mij alleen. Ook gaf ze mij alvast het geld voor de uren die ik nog zou moeten gaan verven, wat een vertrouwen. Na 8 uur verven had ik 160$ verdiend, wat gelijk staat aan 2 shifts en 2 uur werken in de Yellow Sub. Ze vroeg of ik volgende week terug wil komen en dat doe ik graag op m'n vrije dag! Hoe eerder ik geld heb, hoe eerder ik naar de 

Westkust kan.

Toen ik binnenkwam, gaf ik de mevrouw een hand en stelde me netjes voor. Ze gaf me een slap handje en keek me raar aan. Ik was even vergeten dat Australiers elkaar geen hand geven als ze zich voorstellen, daar ben ik al eerder 'de fout' mee in gegaan. Het zijn ook vaak de NLse backpackers die elkaar een hand geven als ze zich voorstellen, andere nationaliteiten doen dat niet. Wat ik overigens wel prettig vind, is dat men hier 1 hug en 1 kus geeft (met mensen die je (vaag) kent kent), in plaats van de 3 kussen in NL.

Vrijdag 9 november 2001

Sommige mensen zijn zo grappig.. Not. Hoewel het niet grappig is, hebben Lise en ik er de hele dag om moeten lachen. Lise kwam 's morgens de keuken in en vond het er allemaal nogal vettig eruit zien. Ze vroeg de meiden (die de keuken schoonmaken voor free accommodation) waar ze mee schoonmaakten, en ze lieten een spuitbus zien waarvan volgens hen verteld was dat ze daarmee moesten schoonmaken. Ook al is Engels niet hun eerste taal (ze komen uit Zweden), 'cooking oil' lijkt me toch vrij duidelijk... Wij waren eigenlijk vooral verbaasd dat er geen lampje ging branden dat de keuken er niet echt schoner op werd, wel vettiger. Schoonmaken met olie??

Maandag 12 november 2001

Vorige week was ik twee dagen vrij waarvan 1 dag samen met Lise - hoge uitzondering! Voor deze dag hadden we een meisje opgeleid die ons 1 dag zou vervangen, 15 uur lang. We hadden de juiste dag "uitgekozen" - ze had 16 check outs! Nu raak ik pas in de stress als iedereen op hetzelfde moment zou uitchecken (alle 50 bedden om precies 10 uur uit-check-tijd), maar voor een eerste en enige dag is 16 erg veel. Maar ze managde well.

Lise en ik zijn voor twee dagen naar Surfers Paradise vertrokken, waarvan we er 1 dag samen waren. Helaas heb ik geen foto's van Surfers Paradise gemaakt, ik zal het volgende keer doen. Ok, de echte reden dat ik geen foto's gemaakt heb, is dat het regende... De afgelopen drie dagen heeft het bijna non-stop geregend, ik heb in de afgelopen dagen meer regen gehad in het hele vorige jaar dat ik in Oz was. Niet iets om blij over te zijn, maar nu weten jullie het toch.. het regent ook wel eens in Oz.

Als je je een voorstelling van Surfers Paradise wilt maken - stel je een willekeurige badplaats in Spanje voor en je hebt Surfers Paradise. Hoge torens langs de kustlijn en alles gebasseerd op het nachtleven (uitgaan en scoren).

We zijn naar Backpackers in Paradise gegaan, wat absoluut een leuk hostel is. Colinda (de manager van dat hostel) is een vriendin van Lise en (daarom?) mochten wij gratis logeren. Ook nam ze de rekening van het eten en de drankjes voor haar rekening. Heel aardig.

Morgen gaan we zeilen (nog even 1 dag samen uit het hostel voordat Judy volgende week naar het ziekenhuis gaat en voor drie maanden weg blijft).

Thom en John (van de Moreton Island camping adventure) hebben een boot waar ze nu ook trips mee doen en willen deze promoten. Zo mogen Lise en ik - gratis - mee, zodat we weten waar we over praten als we een zeiltoer willen verkopen. Maar de echte reden is dat zij een paar 'goodlooking girls' op hun boot willen hebben (mag ik een bakje?) want er is ook een televisieploeg aanwezig... Op zich ben ik er op tegen, maar het is een leuk dagje uit (geheel for free, incl maaltijden) en zolang ik niet in bikini over de boot hoef te huppelen vind ik het prima. Het is een reisprogramma (South East of zoiets) die langs de oostkust trekt en alle tours in beeld brengt. Of zoiets, ik zal morgen het fijne er wel van horen.

Dinsdag 13 november 2001

SKIP FRASER ISLAND EN DE WHITSUNDAYS, DOE DE MORETON ISLAND TOUR!

Dit is absoluut amazing, excellent, fabulous, awesome, niet te omschrijven. 

Of moet ik dit juist niet zeggen? Fraser Island en Whitsundays is enorm druk - alleen maar backpackers en Moreton Island (nog) niet. Het strand van Fraser Island is net een snelweg met zoveel auto's op het strand. Voor Whitsunday Island heb je problemen met het 'parkeren' van de boot. Moreton Island niet, misschien moet ik het daarom stil houden en voor mezelf houden. Veel backpackers durven het niet aan, want het is 'anders' en duurder (niet veel overigens, maar veel backpackers denken alleen aan budget). En 'anders'.. iets anders doen dan anderen is ook 'eng'...

Anyway, ik zou Moreton Island doen. Twee dagen camping en 1 dag sailing. Voor 25$ per dag extra kun je een lazy day houden op Moreton (voor fooden accommodation). Voor een beschrijving van de camping tour kun je terug gaan naar m'n vorige reis.

Vanmorgen 7 am werden we opgehaald en naar de haven gebracht. Daar werden we vriendelijk ontvangen door de crew (Brandon, Nick en Michelle). Cameraploeg aan boord. Na een inleidend praatje over de boot vertrokken we (de boot is gebouwd ergens in de 50er jaren en is zelfs naar Antartica geweest. Precieze gegevens heb ik niet, ik heb geen aantekeningen gemaakt..). Om 9 uur ´s morgens zaten we al aan de champagne. De presentator (Rupert McCall,  www.greatsoutheast.com.au) begon aan de eerste opnames met een camera- en een geluidsman. Het meisje van de cameraploeg mocht een scherm ophouden waardoor de presentator wat meer zon op zijn gezicht kreeg. Of ik wel achter hem wilde staan als figurante.. (waah.. eng!)

Na een paar uur zeilen mochten we in de speedboat James Bond-achtig rondjes om de boot scheuren.