Outback 2

Maandag 9 april 2001

Voordat we op weg gingen naar Adelaide, hebben we nog een wandeling naar de McKenzie Falls gemaakt. Deze tocht had je ook in je rolstoel kunnen doen, want de paden waren geasfalteerd. Viel me tegen dat ze geen roltrap gemaakt hadden. Sorry, klinkt wat sarcastisch. Ik moet toegeven dat (natuur)attracties in Australia overal verschrikkelijk goed zijn aangegeven (daarentegen kunnen de verkeersborden er nog wat van leren). Overal bordjes, je kunt niet verdwalen of iets bekijken waarvan je niet weet wat het is.

We zitten nu in Backpackers Inn, uitgekozen om de free hot Apple pie, ice cream en custard sauce 's avonds. Morgen een relaxed dagje Adelaide (strand?) en woensdag op weg naar Flinders Rangers.

Vanaf Parachilna naar Blinman (waar we zouden overnachten) reden we over een echte dirt road. In het donker, want het was een aardig eind rijden vanuit Adelaide. We hadden een bedje gereserveerd, maar het bleek geen hostel te zijn. Een huisje voor 14 personen met twee-persoons kamers en een grote huiskamer en keuken. Het dorp zelf (Blinman) heeft maar 10 bewoners (natuurlijk inclusief pub) en eromheen wat huizen (inclusief onze overnachtingsplaats) wat de populatie in totaal op 50 maakt.

Vrijdag 13 april 2001

Vanmorgen om 6.30 am vertrokken om op tijd in Coober Pedy aan te komen. 800k, dat is verder dan A'dam - Parijs (500k). Onderweg kwamen we veel kangaroos met suicide neigingen tegen: vlak voordat wij aan kwamen rijden de weg over huppen.

Anyway. Onderweg kwamen we ook veel dode kangarootjes tegen, vaak met grote vogels op het zielige dode lijfje. Een adelaar? Valk? In ieder geval waren de vogels niet kleiner dan 30 cm. Deze vogels bleven ook rustig zitten met hun dikke, zware poten, terwijl andere vogels angstig wegvlogen voor de auto. Verstandig was om te remmen en uit te wijken, want de dikke, zware vogel ging toch echt niet voor de auto aan de kant.

Aan het eind van de middag kwamen we in Coober Pedy aan. Voordat we arriveerden, sloeg m'n fantasie volledig op hol: een dorp onder de grond - betekent dat dat je een ingang hebt als een parkeergarage en allerlei straatjes met stoplichten enzo? Niet warm, niet koud, dezelfde tocht als in een metrotunnel??

O ja, wist je dat je door glas bruin kunt worden? Ik niet, nu wel. Ik lijk wel een truck driver met m'n drivers arm! Terwijl ik m'n raampje dicht had, heb ik nu een hele zwarte linkerarm (nee, het is geen vuil) zonder eerst verbrand te zijn. Zou de zon hier dan zoveel sterker zijn? Volgende keer maar achterste voren achter het stuur!

Met de sunset zou de steen in alle kleuren verschieten , dus dat moesten we natuurlijk fotograferen. Wij waren er als eerste, anderhalf uur van te voren. Vlak voor zonsondergang stond de parkeerplaats vol met zeker 40 touringcars. Busladingen vol Fransen, Duitsers en Japanners.

Vlakbij de steen was een heel "dorp" opgezet en deed met denken aan centerparcs/grandorado: hotels, appartementen, huisjes en campground, een winkeldorpje met supermarkt, restaurants, barretjes, kapper, fotoshop, t-shirtshop en zelfs een cinema. Netzoals de Nederlandse bungalowparken. Viel me zwaar tegen, een-en-al geld en tourisme wat je ziet.

Technische info: aan de aardlagen kun je zien dat de Rock eerst "plat" lag, maar door verschuivingen omhoog gedrukt is en nu "op zijn kant staat". Deze steen is - onder de grond - in verbinding met de Olga's.

Na deze overwinning zijn we naar het cultureel centrum van de Abo's te gaan om eventueel alsnog een schuldgevoel te krijgen. In het centrum hingen vele verhalen en alleen maar "dat de steen heilig is en niet beklommen dient te worden". Weer konden we geen redenen vinden. Wat mij zwaar tegenviel, is dat er weer (net als in centerparcs) geen Abo te bekennen was. Het centrum is opgezet voor hen, om over hen te leren en naar hen te luisteren. Maar het werd volledig door blanken gerund - achter de kassa van de tourverkoop, in het abowinkeltje met producten door Abo's gemaakt, zelfs in de ijswinkel geen Abo te bekennen. Of midden in het centrum een Abo die zijn of haar verhaal vertelt. Niets van dat alles. Nu heb ik helemaal het idee dat ze niets kunnen, behalve dronken niets doen de hele dag, elke dag (dit idee heb ik van tv-beelden, van verhalen van andere reizigers en wat ik zelf gezien heb).

Anyway. Het is nu tweede paasdag en ik lig heerlijk in de achtertuin van een hostel in Alice Springs bij te komen. Dit is desert en aardig warm. Overmorgen gaan we richting tropisch gebied - Darwin.

Morgen gaan we de thuisbasis van de Flying Doctors bekijken. Weer ben ik teleurgesteld. Alice Springs is een stad met 27.000 inwoners, een McDonalds, RedRooster, KFC en Pizzahut. Ik had een meer "achtergebleven" dorp verwacht, zoals Coober Pedy of zelfs het dorp uit de serie Flying Doctors.

Over de Flying Doctors gesproken - ik zou graag de tv serie nog een keer zien. Ik ben erg benieuwd of ik de omgeving, gebruiken en accenten herken. Ik kan me dokter Geoff, dokter Criss en zelfs zuster Kate niet voorstellen met een zwaar Australisch accent. Cafebaas Vic en zijn vrouw daarentegen weer wel. Laatst zag ik de film Gladiator (weer opnieuw in de cinema omdat Russell Crowe een award gewonnen heeft) en ik herkende het licht Australisch accent van de hoofdrolspeler (Russell Crowe is een kiwi, maar de Ozzies hebben hem 'geadopteerd'/toegeeigend als Ozzie man).

Woensdag 18 april 2001

Naar zeggen heeft het in Nederland vorige week met de paasdagen gesneeuwd?! Dat is moeilijk voor te stellen vanuit tropisch gebied. Het is hier erg humat (hoge luchtvochtigheidsgraad) en dat is goed te merken. Opvallend is, hoe meer naar het noorden, hoe meer hostel aircon hebben. Toen ik in Melbourne aankwam, wat het nog net mooi weer; topje-en-korte-broeken-weer. In de tijd dat ik er was (vijf weken??), zag ik iedereen om me heen veranderen in winterkleding: veel zwarte mantelpakjes en kousen. Zelf liep ik in twee t-shirts en een fleece. Liefst nog een tweede fleecetrui. En nu, in twee weken tijd, zit ik in tropisch gebied, maar wel in het zelfde land.

Vandaag zijn we van Alice Springs naar Tennant Creek vertrokken. Zonder Vief, want zij heeft daar afscheid van ons genomen om naar Cairns te vertrekken (we zullen elkaar weer in Brisbane tegenkomen en waarschijnlijk ook in Thailand).

Nu zou ik heel graag een positief stukje willen schrijven over Aborigionals, maar ik ben bang dat me dat niet gaat lukken. In het Noorden zie je veel Abo's en ze leven veelal op de straat. Er zijn maar weinig met een huis en nog minder met werk (naar schatting 2procent). En ze zien er allemaal, zonder uitzondering, uit als zwervers. Ze leven in de parken of opgedroogde rivierbedding. Hoe ze alle drank betalen? Ze schijnen een goede uitkering te krijgen en daar wordt veelal alcohol voor gekocht in plaats van woonruimte. Ik wil graag positief schrijven, maar ik moet toegeven dat ik bang voor ze ben. Ze schreeuwen, ze spugen en ze gaan te keer (tegen elkaar en tegen toeristen). Ze gaan zonder gene naar het 'toilet' (om het maar even netjes uit te drukken) in het park. Ik heb de mening gevraagd aan een aantal locals, misschien dat zij positieve verhalen hebben? Maar nee, zij kunnen mijn beeld niet veranderen.

Donderdag 19 april 2001

Vandaag zijn we van Tennant Creek naar Katherine gereden. Onderweg kwamen we door het dorpje Mataranka. Deze plaats is bekend om de thermal pools. Warm water komt uit de grond tussen de tropische bomen omhoog borrelen. (Heel toevallig liep ik tegen het blauwe busje en bestuurster aan dat ik in Brisbane voor het NL'se stelletje verkocht heb. Zo kom je elkaar overal weer tegen).

Bij Douglas Daly hebben we de touristische route genomen. Als je Stuart Highway voorstelt: een vrij smalle rijstrook voor beide kanten één zonder tussenberm (vergelijk het met de NL'se autoweg) en bordjes 'stock crossing'. Dit is DE weg van Noord naar Zuid, snelwegen kennen ze hier niet (met uitzondering van 10 km rond de grote steden). De wegen van de touristische route rond Douglas Daly waren zo mogelijk nog smaller, zonder strepen op de weg en niet echt comfortabel. Veel hobbels en gemene gaten (die de assen van de wielen kunnen breken als er doorheen rijdt). En vee op de weg wat betekent afremmen en wachten tot ze opzij gaan. Onderweg leuke watervalletjes (zie foto's hieronder) en veel tropische bomen.

Je ziet hier in Australie veel zwartgeblakerde bomen, vaak tot de helft verbrand en daarboven groeien ze vrolijk verder. Ik vraag me af of dit allemaal aangestoken is (waarom? Het is geen landbouwgrond dat ontgint moet worden), want onderweg zagen we overal kleine 'bosbrandjes'. Geen grote heftige vuren zoals je op het journaal ziet over de zuidelijke Europese landen, maar een beetje gras/bosje dat wat smeult.